خطاهای دانشجویان فارسی زبان در کاربرد حروف اضافه منضم به فعل در یادگیری زبان اسپانیایی

هدف پژوهش حاضر ارائه رویکردی شناختی-مقابله ای به منظور بررسی خطاهای زبان آموزان فارسی زبان در کاربرد حروف اضافه منضم به فعل اسپانیایی است و در این گذر، به طور خاص بر رابطه میان سطح میان زبان آزمودنی ها و بسامد وقوع دو نوع خطای بین زبانی و درون زبانی می پردازد. از آنجایی که این پژوهش در پی تعیین وجود رابطه میان متغییرها است، نوع پژوهش از دیدگاه هدف، کاربردی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیق همبستگی است. جامعه آماری دانشجویان رشته زبان اسپانیایی دانشگاه علامه طباطبایی هستند که به روش نمونه گیری خوشه ای 75 نفر از آنان به عنوان نمونه اولیه تحقیق مورد آزمون قرار گرفتند. از میان آنها، 67 آزمودنی در سه سطح میان زبان مقدماتی، متوسط و پیشرفته تقسیم شدند. طبقه بندی سطح میان زبان آزمودنی ها بر اساس پاسخ هایشان صورت گرفته است. بر اساس نتایج حاصل از پژوهش و تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی (نمودار)، نشان داده شد که بسامد بروز خطا در کاربرد حروف اضافه منضم به فعل با سطح میان زبان رابطه منفی دارد؛ از سوی دیگر بسامد بروز خطاهای درون زبانی با سطح میان زبان رابطه مثبت و بسامد بروز خطاهای بین زبانی با سطح میان زبان رابطه منفی دارد.